Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
Ta logia kai ta hronia ta hamena
Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς που σκέπασε καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα
Και σου μιλώ σ' αυλές και σε μπαλκόνια
και σε χαμένους κήπους του Θεού
κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνια
με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια
εκεί που πρώτα ήσουνα παντού
και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια
[Ρεφρέν]
Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει
στον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
αυτός που δεν εγνώρισε γενιά
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
Δεν ήτανε ρολόι σταματημένο
σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό
οι δρόμοι που με πήραν και προσμένω
Τα λόγια που δεν ξέρω σου τα δένω
με τους ανθρώπους που 'δαν το κακό
και το 'χουν στ' όνομά τους κεντημένο
Αυτός που σπέρνει δάκρυα και πόνο
θερίζει την αυγή ωκεανό
μαύρα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο
Κι έχει τη ζωγραφιά κοντά στον ώμο,
σημάδι μυστικό και ριζικό
πως ξέφυγε απ' τον Άδη κι απ' τον κόσμο
[Ρεφρέν]
The words and the years lost
The words and the years lost
And the grieves covered by smoke
In foreign lands are found conjoint
And the brief joys that came over me
Were as thunderbolt in a black forest
And the thoughts I made about you
And I’m talking to you in porches and in balconies
And in God’s lost gardens
And I always sense the nightingales coming
Along with the words and the years lost
Whereas formerly you were everywhere
And now in the cold and the snow
[Refrain]
Fate and time had determined
In this world I’d drop my fishing line
And the night a thousand years to revert
At the end of the feast the one to sing
He who didn’t know any generation
And knock on grief’s door
And knock on grief’s door
And knock on grief’s door
It wasn’t a stopped clock
In a deserted and empty household
The roads that took me and I long
The words I don’t know I frame for you
With the people that have seen the evil
And have it embroidered to their names
He who sows tears and pain
Reaps an ocean by dawn
Dark birds show him the way
And he bears a depiction near the shoulder
A sign secret and patrimonial
That he escaped Hades and the world
[Refrain]
.